görkemli bir selam

Yok öyle bi' şey, hayatta asla görkemli selamların adamı olamadım. Ya girdiğim bir ortamda beş saat bekledim beni biri fark etsin böyle bi' hal hatır sorulsun diye, veya çıkarttım yanımdaki cep telefonumu sanki çok meşgul bir adammışım gibi kurcaladım öyle...

Tam yeri tam zamanı etiketiyle şunu da belirteyim; kalabalık bir ortamda cep telefonuyla bir kenarda sessizce uğraşan adam/kadın; muhtemelen birisi "vayy çok meşgulsün hayırdır?" tarzı çıkış yapsın diye sanki mesajlaşıyormuş gibi uğraşırken bir yandan da telefonun ışığı sönmesin diye "no" tuşuna basmaktadır... O yüzden dikkat edin, telefonların çoğu zaman ilk aşınan tuşları "no" tuşlarıdır...

Ama şunu düşünüyorum ki, erkek bloglarıysa madem, şöyle içten bir selam mı versem yoksa sessiz bir kenara mı geçsem fark edilmeyi beklesem?

Neyse, uzun lafın kısası ben de buradayım ey ahali... Uzun yazılar yazmayı da pek severim ama! bilmiyorum hiç tanımadığınız bir insanın kırk satırlık zırvalamasına nasıl katlanacaksınız...

Son olarak ilk defa burada kullandığım brokoli'nin kaynağını da belirteyim de içimde ukde kalmasın: Şafak Sezer'in vodafon reklamındaki diyaloğundan esinlenerek(ne esinlenmesi direk apartarak) kullanacağım, ama işin kişisel boyutuna gelecek olursak; toplumsal bir yara olan brokoli nefretini daha da artırmaya çalışacağım. Yok yok, ben cici biriyim niye nefret edesiniz ki benden?