17 Kasım 2009 Salı

Kaç Yıl Gerek, Bana Dönmen İçin?

Şimdi, kimsenin peşinden koşmadım diyemem. Demem. Koştum. Çok koştum, yoruldum hatta...


Platonik takıldığım da oldu. Ama az oldu.

Neyse, şu bir gerçek ki; pişmanlık duymadığım ilişki sayım iki.

Evet. 2...

Gerisi?

Boşluk hissinden başka bir şey uyandırmıyorlar bende... Ha, şunu da inkar edemem bana hepsi bir şeyler kattı. Bugünkü aşk kavramıma, ilişki, arkadaşlık, güven... Hayatta ne düşünüyorsam ne yapıyorsam ne ediyorsam hepsinde payları var bütün ilişkilerimin...

Misal bende bir güven problemi var. E bu durduğu yerde ortaya çıkmıyor ya?

Keza, aşk kavramım da çoğu yaşıtımdan farklıdır. 90'lıların çoğu kimi ne kadar öptüğünü vs aşk olarak düşünür. Ben böyle düşünmüyorum...

Benim için bir insanın aşk kavramı ifade edebilmesi için sağlam karakterli olması, geleceğimde yer tutacağını bana hissettirmesi gerek. Anlık yaşayamam ben... Bana ters...

Keza, bir ilişki benim için sadece el ele tutuşup gezme vesaire de değildir. Oturup adam akıllı derdimi paylaşamayacağım, bir kitap bir film konusunda oturup fikir paylaşımı yapamayacağım birini niye hayatıma ortak edeyim?

Yaklaşık iki - iki buçuk yıldır da { bir takım falsolu vuruşları saymazsak } bir kız arkadaşım olmadı... İşin aslı eksikliğini de hissetmezdim ya, hayat gailesi yavaştan baş gösterince durup düşünür oldum; ben nerede hata yapıyorum?

Hayata karşı duruşum mu yanlış?

İlişkilere bakışım mı?

Ne?

Ve ben, bir türlü gelmeyen sevdiceğe şarkılar mırıldanıp şiirler yazıyorum; safım ya ben...

"Kaç yıl gerek, bana dönmen için... Kavruldu kalmadı, yandı içim..."

8 yorum:

StummScream dedi ki...

Yaşamı hissetmeye başlamışsın =)

hayalperest.im dedi ki...

Yok bakış açısı problemli değil de, sen karakter olarak problemlisin...

Hatunlar ne yazık ki biraz piç seviyorlar...

geveze baykuş dedi ki...

ben doğru insan diye bi şeyin olduğuna pek inanmıyorum. hani varsa bi yerde öyle biri ve şans eseri karşımıza çıkarsa da bi şekilde içine etmeyi başarır ya körolası insan doğası, ondan belki doğru insanların sayısı azalıyor günden güne. ama herkesin anlaşabileceği, hayatında yer almasından mutluluk duyabileceği eğrileri de olan doğrumsular vardır, bizlerin de eğrilikleri olduğu gibi. senin hazır olmanı bekliyordur bi yerlerde, sana hazırlanarak. bi gün buluşacaksınız. sadece biraz zaman, bol da sabır.

Alper dedi ki...

@ SS: Hem de ne hissetmek!

@ Çaşilo: Orası öyle ama o da beni bozar...

@ Baykuş: Doğru insan yok zaten. Sadece doğru zaman kombinasyonlu insan var ;)

Unknown dedi ki...

emin ol bunları düşünen bir tek sen değilsin. azınlıkta olsa var senin gibi düşünen ve bekleyen, doğru kişinin varlığını sorgulayan, doğru zamanı kollayan... sesleri çıkmıyor gariplerin, kendi içlerinde yaşıyorlar sadece. belkide adım atmaktan korkuyorlar kırılmaktan korktukları gibi. özenle saklayıp durdukları sevgilerinin değerini bilmezler diye.

StummScream dedi ki...

Bulmak için nasıl bir arayışa girebilirsin ki mecbur bekliyeceksin işin en kötü tarafı da bu neye ihtiyacın olduğunu bilip istediğini elde edememek, tam bir çaresizlik.

mgntwmn dedi ki...

blog yazarımız beklemiyor, yazıyor. Takdir ettim elbet görecek okurlardan birilerinin dikkatini çekecektir:)

Zehir dedi ki...

evet kesinlikle yalnz değilsin şu hislerinde (: bir türlü gelmeyen sevdiceğe şarkılar mırıldanmak da zevklidir ama. ya da mesela bi filmde romantik bi sahne izlersin. duygulanırsın. bazen için içine sığmaz. aşık olasın gelir de erafında kimseciklre olmaz. kendini bi an aptal hissedersin. gülersin kendi kendine. vs vs..

aşktır ki gerisi vesairedir. (iskender pala)